Třebíč. Dwa światy – Bydgoszczanin z miłości

Třebíč. Kolejny czeski klejnot wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Przykład wielowiekowego, pokojowego sąsiedztwa chrześcijan i Żydów. Była jednym z trzech głównych ośrodków Moraw, obok Brna i Ołomuńca.

Dzielnica żydowska rozwijała się na lewym brzegu Jihlavy. Jest bardzo dobrze zachowana. Można po niej chodzić godzinami. Koniecznie trzeba wejść do środka Tylnej Synagogi. Jest pięknie. Na niewielkim wzgórzu nad dzielnicą jest cmentarz żydowski. Najstarsze groby pochodzą z 15 wieku. Wszystkich jest ponad 2600. To największy kirkut na Morawach.

Romańska Bazylika św. Prokopa sąsiaduje z dzielnicą żydowską. Kiedyś była częścią opactwa benedyktyńskiego, potem rezydencji Waldsteinów. Jej wnętrze zapiera dech w piersiach. W 13 wieku zamykającą północną nawę kaplicę opacką ozdobiono freskami. Zachowały się bardzo dobrze. Warto też zobaczyć kryptę. Najciekawsze jest jednak północne wejście do bazyliki. Ogromny romański portal zwany Bramą do Raju (Porta paradisi) jest ozdobiony motywami ze Starego Testamentu. Uwagę zwraca też trzynastowieczny przedsionek.

Centrum miasta zbudowano o prawej stronie Igławy. Najlepiej dojść tam spacerem ze wzgórza Hradek. W położonym na nim parku Hasskova zahrada są fragmenty miejskich fortyfikacji. Ze wzgórza rozpościerają się piękne widoki na miasto. Warto potem pospacerować po uliczkach Vnitřního města (miasta wewnętrznego); przysiąść na Placu Karola o powierzchni 22 000 m², jednego z największych w Czechach, i popatrzeć na ciekawe elewacje kamienic; spojrzeć na Wieżę Miejską przy kościele św. Marcina.

W Trzebiczy odbywa się wiele koncertów muzyki dawnej, więc pewnie jeszcze tam wrócę i zatrzymam się wtedy w Hotel Joseph 1699, który – przynajmniej z zewnątrz – jest zachwycający.