Bydgoszcz. Święta Trójca i Boska Wenecja

Kościół zbudowany został w stylu neobaroku, z ceglaną elewacją i z tynkowanymi blendami. Powstał w wyniku kompromisu między arcybiskupem gnieźnieńskim a władzami pruskimi. Przewidywał on budowę w Bydgoszczy dwóch nowych kościołów katolickich – jednego dla Niemców (fundowanego przez władze państwowe, obecnie kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa na Placu Piastowskim), a drugiego dla Polaków (fundowanego ze składek społecznych).

Budowę świątyni według projektu Rogera Sławskiego ukończono jesienią 1912 r., a konsekrowano 18 maja 1913 r. przez biskupa pomocniczego gnieźnieńskiego Wilhelma Kloske. Fundusze na budowę pochodziły ze składek społeczności polskiej w Bydgoszczy i okolicy (113 tys. marek plus pożyczka bankowa 80 tys.) oraz od kurii gnieźnieńskiej (80 tys. marek) i papieża Piusa X (8 tys. marek).

Na miejscu obecnego kościoła w latach 1550–1829 istniał orientowany, murowany kościół z ozdobnym szczytem zachodnim, otoczony cmentarzem. Został ufundowany przez mieszczan bydgoskich, zamieszkujących przedmieście Poznańskie. Rozbiórka świątyni nastąpiła na polecenie władz pruskich.

(za Wikipedią)